یکی از مراحل مهم در تحقیقات پیمایشی، مرحله گردآوری اطلاعات است که اگر این مرحله با کیفیت و دقت کامل به انجام رسد می‌توان به داده‌های نهایی با اطمینان بالاتری استناد کرد. مهمترین و مؤثرترین پیش نیاز مرحله گردآوری اطلاعات، حضور پرسشگرانی کارآزموده و حرفه‌ای است که مسلط به فنون پرسشگری و مصاحبه بوده و به عنوان چشم و گوش محققان در میدان ماهرانه عمل کنند. برای دستیابی به این مهم لازم است پرسشگران به کلیدهای موفقیت در این زمینه دست پیدا کنند.
1- بیان مناسب و هنر جلب اعتماد پاسخگو:
پاسخ‌های واقعی میوه درخت اطمینان هستند. پاسخگو باید در فضایی امن به سؤالات پرسشنامه پاسخ دهد. پرسشگر باید بداند شیوه رفتار وی در صحت پاسخگویی پاسخگو موثر است، وی باید بداند که نبایست هدفش صرفاً تکمیل پرسشنامه به هر طریق ممکن باشد بلکه وی نماینده محقق است و عملکرد او از چنان اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که عدم تسلط وی به این امر امکان دارد مسیر تکمیل پرسشنامه سالم را منحرف سازد.
2- صبر و خویشتنداری و حفظ اصل بی‌طرفی
پرسشگر باید در همه حال صبور بوده و خود را کنترل نماید و با حفظ خویشتنداری و اصل بی‌طرفی و عدم تأیید و تکذیب پاسخ‌ها روند مصاحبه را به درستی رهبری کند.
3- نداشتن انگیزه مطلق مالی و مادی
پرسشگر باید این اصل را همیشه به خاطر داشته باشد که در حال انجام یک کار تحقیقاتی و علمی است و کوتاهی وی در این زمینه به روند تحقیق آسیب میرساند.
4- پشتکار و پیگیری
پرسشگر باید بتواند پاسخگو را تا پایان پرسشنامه مشتاق و علاقمند به پاسخگویی حفظ کند که در نتیجه پاسخگو با دقت نظر به سؤالات پاسخ گوید.
"در واقع نقش پرسشگر این است که در شخص پرسش شونده، ایستاری موافق ایجاد کند، او را به دادن پاسخ‌های صریح و منطبق با واقع ترغیب کرده و سرانجام پرسشنامه‌ای که صحیح تکمیل شده است عودت دهد."
5- صداقت و امانتدار بودن
پرسشگر چشم و گوش محقق در میدان است و باید پاسدار اطلاعات دریافتی از پاسخگو بوده و آنها را بدون کم و کاست و با حفظ امانتداری به پرسشنامه منتقل کند. پرسشگر باید بداند بدست آمدن نتایجی غیرواقعی از تحقیقات پیمایشی که ناشی از اهمال کاری وی در امر پرسشگری و گردآوری اطلاعات است ممکن است در پایان موجب اتخاذ تصمیمات اشتباه برای اداره جامعه‌ای شود که خود وی نیز عضو همان است.