به گزارش روابط عمومی ایسپا، مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) با همکاری جهاد دانشگاهی استان آذربایجان شرقی و اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل استانداری آذربایجان شرقی دهمین نشست تخصصی نوانگار (نظرسنجی و روابط عمومی برتر) را به صورت وبینار در تاریخ 29 مهر ماه 1399 با حضور دکتر مهدی منتظر قائم عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و مهدی رفیعی بهابادی سرپرست مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) و با هدف آشنایی مدیران و کارشناسان روابط عمومی سازمان ها با اهمیت و جایگاه نظرسنجی و تحقیقات افکار عمومی در توسعه و تعالی سازمان برگزار کرد.

دکتر منتظر قائم به عنوان سخنران اول نشست بیان کرد؛ نظرسنجی یا افکارسنجی در درون مفهوم مخاطب شناسی جای می گیرد. اصطلاح مخاطب سهل و ممتنع است و آن از علم ارتباطات نشأت می گیرد.  مخاطب در معنای عام آن کسی است که پیام دیگری را دریافت می کند یا مخاطب کسی است که فرد به عنوان ارتباط گر پیام خود را معطوف به او تولید و عرضه می کند. مخاطب شناسی مدیریت علمی سازمان است که کمک می کند تا سازمان در جهان اجتماعی به کارایی خود برسد و آن با مطالعه وضع موجود شروع می شود. 

وی ادامه داد: روابط عمومی ها یکی از ساختارهای ارتباط گری هستند. چشم و گوش و سیستم عصبی سازمان محسوب می شوند. هر کاری در سازمان انجام می شود و بناست که نقطه اتصالی با شهروندان، جامعه، مخاطبان و مشتریان داشته باشد، باید روابط عمومی ها در آن مشارکت داشته باشند. 

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: روابط عمومی فقط ابزار اطلاع رسانی نیست یا فقط نماینده حوزه ریاست در سازمان تلقی نمی شود. روابط عمومی سیستمی است درون داد و حتی پردازش در سازمان را کمک می کند و برون داد سازمان را هدایت می نماید. به این معنا روابط عمومی ها بدنه بیرونی یا خط مقدم جبهه ارتباطی سازمان با محیط پیرامونی هستند.

دکتر منتظر قائم ادامه داد، روابط عمومی ها علاوه بر تولید پیام ها و محتوا، آمار و اطلاعات که وظیفه اصلی آنها محسوب می شود باید در تعریف شرح وظایف پست ها در سازمان مشارکت کنند. همچنین به عنوان معین و مشاور در نظام سیاست گذاری و برنامه ریزی سازمان نقش داشته باشند و آن باید بتواند داده ها و خدمات  سازمان را در جهان اجتماعی در بین مشتریان و مخاطبان عرضه کنند.

وی در ادامه بیان داشت، روابط عمومی ها از ابزارها و ظرفیت های مختلفی برای انجام وظایف خود استفاده می کنند. این ابزارها و ظرفیت ها باید این امکان را به روابط عمومی ها دهد که مخاطب و وضعیت موجود را به بهترین نحو بشناسد. 

عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران ادامه داد، سازمان باید مشارکتی باشد و روابط عمومی ها خود را نسبت به مخاطبان بالقوه و دوردست تا مخاطبان نزدیک و وفادار سازمان مسئول بدانند. سازمان باید مسئولیت پذیر و پاسخگو باشد و به قاعده شفافیت نیز معتقد باشد تا بتواند اعتماد جلب کند. سازمان و روابط عمومی ها باید علایق و سلایق افراد و گروه های مختلف اجتماعی را بشناسد و بتوانند پیام را به آنها منتقل کنند تا در مقابل افراد گروه ها و مخاطبان بتوانند مسئولانه تصمیم و موضع بگیرند و اینکه کنش و برنامه را بهتر مدنی تر و شفاف تر عرضه کنند و امیدوار باشیم تغییر و اصلاح و پیشرفت و شکوفایی در جهان خارج ایجاد شود.

 در بخش دوم نشست رفیعی بهابادی بیان کرد؛ علیرغم نظریه ها و ایده هایی که در مورد ناشناخته بودن جامعه ایرانی و محافظه کاری مردم ایران وجود دارد (مانند جامعه کوتاه مدت) تجربه ایسپا نشان داده نظرسنجی و پیمایش ابزاری است که می تواند وضعیت و روند تغییرات و تحولات جامعه ایران را مشخص کند.

سرپرست ایسپا ادامه داد: نظرسنجی و تحقیقات افکار عمومی کاربردهای مختلفی دارد از جمله تصورات و برداشت های فردی و قالبی را کنار می زند و تصویری درست از جامعه یا سازمان ارائه می دهد. همچنین نظرسنجی ابزاری است که به تحقق و توسعه دموکراسی و مردم سالاری در سطح جامعه و سازمان کمک می کند  و اینکه نظرسنجی و تحقیقات پیمایشی می تواند تفاوت ها را آشکار کند و به بخش سیاست گذاری و برنامه ریزی در سطح جامعه یا در سطح سازمان این امکان را می دهد که منابع و فرصت ها را در جای درست هزینه کنند. همچنین نظرسنجی ابزاری است که می توان از طریق آن سیاست ها برنامه ها و اقدامات سازمان را قبل، حین و بعد از اجرا ارزیابی و ارزشیابی کرد.

در ادامه رفیعی بر علمی بودن، فرایندی بودن و پیچیدگی نظرسنجی و تحقیقات علمی و پیمایشی تاکید کرد. وی نمونه گیری را به عنوان بخش مهم و اساسی نظرسنجی معرفی کرد و بیان داشت علیرغم اهمیت نمونه گیری، در نظرسنجی های رایج سازمانی که از طریق اینترنت یا از طریق سایت و اپلیکیشن های ارتباطی انجام می شود نمونه گیری به صورت علمی رعایت نمی شود. 

سرپرست مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) بیان داشت: انتظار می رود مدیران و کارشناسان روابط عمومی بر سازمان اشراف داشته باشند و مسائل و مشکلات سازمان و خلأ هایی که احتمالاً یک سازمان با آنها مواجه هست را احصاء کنند. ممکن است برخی از این مسائل نیازمند بررسی و انجام یک طرح تحقیقاتی و پیمایشی باشد. اینجا بهتر است بخش روابط عمومی ها با استفاده از شوراهای مشورتی که دارد به صورت مکتوب RFP تهیه نماید و با کمک مجریان خبره در حوزه تحقیقات اجتماعی و پیمایشی (مراکز نظرسنجی، پژوهشکده ها یا دانشگاه و ...) ضمن اجرای تحقیقات در حل و رفع مسائل سازمانی نقش موثری را بازی کنند.