منتشر شده در وبسایت اکونومیست، ترجمه و تدوین محمد عاملی پژوهشگر ایسپا

از بدو ورود ترامپ به صحنه سیاسی آمریکا، جهانیان شاهد ظهور یک سیاستمدار جنجالی و غیرعادی در کاخ سفید بودند. ترامپ چه در رفتار و چه درگفتار شباهتی به یک سیاستمدار متعارف و معمولی نداشت. خودشیفتگی، رفتار پرخاشجویانه و نیز تصمیمات شتابزده اش در سیاست داخلی و خارجی آمریکا نشانه های آشکاری از سیاستمدار «نیمه عاقل – نیمه دیوانه» ای داشت که دست بر قضا، امور قدرتمندترین کشور دنیا را به دست گرفته است. جاه طلبی سیاسی و زبان تند او در برابر مخالفین و رقبایش به خوبی نشان می داد این تاجر رقابت‌جو به هیچ روی تحمل مخالفین و قصد پا پس کشیدن در برابر آن‌ها را ندارد. ترامپ خلق و خو و خرده فرهنگ تجار بدعهد را با خود به کاخ سفید آورده بود و این را می‌توان از پشت پا زدن ‌ها و شانه خالی کردن‌های او از معاهده‌های بین المللی فهمید. 

سه سال نخست ریاست جمهوری ترامپ همراه با خوش اقبالی هایی بود که می توانست تضمین کننده موفقیت او در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری باشد. نتایج نظرسنجی ها بیانگر اقبال مردمی به ترامپ و موفقیت احتمالی او در انتخابات آتی آمریکا در سوم نوامبر سال 2020 بود، اما دوران خوش اقبالی ترامپ چندان دوام نیاورد و اتفاقی غیرمترقبه محبوبیت ترامپ را در سراشیبی نزولی قرار داد: بحران برآمده از شیوع ناگهانی ویروس کرونا یا کووید- 19 می توانست شاخصی برای آزمودن موفقیت یا عدم موفقیت دولت ها در کنترل بحران باشد؛ آزمونی که برخی مانند مرکل و جاسیندا آردرن (نخست ‌وزیر نیوزیلند) توانستند از آن سربلند بیرون بیایند و برخی نیز مانند بوریس جانسون (نخست وزیرانگلیس)، بولسانارو (رییس جمهور برزیل) و ترامپ نتوانستند در آن نمره قبولی را کسب کنند. 

دیری نپایید تلقی های نادرست مقامات کاخ سفید از کرونا و آسان گیری  های بی مورد، آمریکا را تبدیل به بزرگترین جولانگاه کووید-19 کرد. آمارهای مرگ و میری که روزانه از سوی سازمان بهداشت جهانی منتشر می شد، آمریکا را در صدر جدول قربانیان کرونا نشان می‌داد و این صدرنشینی هنوز هم ادامه دارد. مدیریت ناکارآمد ترامپ از چشم ناظران و حتی برخی طرفدارانش پنهان نماند و این خود تبدیل به پاشنه آشیل ترامپ در مقابله با مخالفان سیاسی ‌اش شد. هرچند نمی توان کاهش محبوبیت ترامپ را صرفاً به مسئله کرونا نسبت داد، اما اثرات مخرب این بحران بر وجهه او در افکار عمومی آمریکا مشهود است. نتایج نظرسنجی‌های چندماه اخیر به روشنی از افت چند درصدی محبوبیت او در مقابل حریف دمکراتش جو بایدن حکایت دارند. 

بعد از منتشر شدن نتایج نظرسنجی‌ها برای اولین بار ترامپ خطر از دست دادن کلید کاخ سفید را کاملا جدی می بیند و این برای شخصیت پرخاشجوی او چندان نمی¬تواند قابل تحمل باشد. همین موضوع باعث به وجود آمدن این پرسش شده است که چه تضمینی وجود دارد بعد از شکست در انتخابات، ترامپ نتایج انتخابات را بپذیرد و حاضر به ترک کاخ سفید شود. خاصه آن‌که ترامپ پیشاپیش نحوه رای گیری از طریق ارسال پستی برگه‌های رای را به دلیل فقدان امنیت لازم زیر سوال برده است؛ دیدگاهی که مورد تایید کارشناسان سیاسی قرار نگرفته، اما می‌تواند سرآغاز بهانه‌جویی‌های ترامپ بعد از شکست انتخاباتی‌اش باشد. 

نشریه اکونومیست در این مورد مطلبی را در صفحه خود منتشر کرده است که به نوعی انعکاس نگرانی مردم امریکا در مورد فرایند انتخابات آمریکا و حوادث احتمالی پیرامون آن است. بر اساس نتایج نظرسنجی‌های صورت گرفته، احتمال انتخاب مجدد دونالد ترامپ در ماه گذشته به شدت کاهش یافته است. بنا به اظهارات نویسندگان این یاداشت، الگوی پیش‌بینی انتخابات در ماه نوامبر، شانس او برای انتخاب مجدد را یک دهم تخمین می‌زند. اما منتقدین وی نگرانند از آنجا که او احتمال پیروزی مشروع در انتخابات را ناچیز می‌داند، سعی کند با روش‌های نامشروع قدرتش را در کاخ سفید حفظ کند. چه بسا در ژانویه آینده پس از اعلام نتایج و پیروزی جو بایدِن، ترامپ ادعا ‌کند در انتخابات تقلب صورت گرفته و با این بهانه  از ترک کاخ سفید امتناع ورزد. برخی در آمریکا نگرانند بعد از این ماجرا کار به شورش مسلحانه و خشونت علیه دموکرات‌ ها بکشد.

گزارش جدیدی از گروه «مطالعات رأی دهندگان صندوق دموکراسی»، که شامل جمعی از محققان افکار عمومی و دانشمندان علوم سیاسی است، نشان می‌دهد که اقلیت بزرگی از مردم آمریکا، به طرزی شگفت‌آور، برای زیر سوال بردن نتیجه انتخابات در ماه نوامبر و حتی خشونت آماده هستند. مطابق نظرسنجی كه به تفصیل در گزارشی در ژوئن منتشر شد، از 5900 آمریكایی، 18 درصد از پاسخ دهندگان (از جمله 29 درصد جمهوریخواهان) تصور می‌كنند كه اگر ترامپ ادعا كند به دلیل وقوع تقلب گسترده انتخابات را باخته، اشکالی ندارد که از ترک کاخ سفید امتناع ورزد.

دموکرات‌ها نیز نگرانی‌های خاص خود را در ماجرای انتخابات دارند. تقریباً 40 درصد از آن‌ها اظهار داشته‌اند كه اگر حزبشان در کسب آراء عمومی در سراسر كشور موفق عمل کند، اما مانند انتخابات گذشته در سال 2016، اکثریت آراء کالج الکترال را به دست نیاورد، از كاندیدایشان برای درخواست برگزاری مجدد انتخابات پشتیبانی خواهند کرد. 57 درصد از دمکرات‌ها اعلام کرده‌اند درصورتی که شواهدی محکم دال بر مداخلات خارجی در فرایند انتخابات آمریکا توسط بازرسان پیدا شود، از انتخابات مجدد حمایت می‌کنند. شاید نگران‌کننده‌ترین بخش یافته‌ها این باشد که تقریباً 20 درصد طرفداران هر دو حزب، هرنوع اعمال خشونتی بعد از شکست کاندیداهایشان را قابل توجیه می دانند. به نظر می‌رسد جامعه آمریکا در یکی از دوقطبی‌ترین دوران خود قرار دارد، وضعیتی که تداعی‌کننده جنگ‌های داخلی آمریکا و جدال سنتی محافظه‌کاران و لیبرال‌هاست. مناقشات دیرپایی که به نظر می‌رسد بار دیگر در جامعه ملتهب امروز آمریکا سر باز کرده است.